bij het maken van zo'n broche bedenk ik dat ik nog heel wat autoglas heb waar ik iets mee wil,
en ja, een hartendoosje heb ik ook nog.
Nee, misschien toch iets groots met veel betekenis.
Ik zoek kralen uit en doe ze in bakjes en begin;
ruim het weer op ook al moet ik dan toch weer een uur sorteren, en begin wat anders. Ik bedenk dat ik gewoon maar ga doen wat mijn gevoel me ingeeft: nou, dat wordt ook niks.
Wat maakt me zo ontevreden? Het blijft allemaal een beetje tuttig, zou ik niet eens wat verder moeten kijken? Veel technieken beheers ik wel: ik weet tientallen borduursteken en heel veel rijgtechnieken, maar wat kan ik er mee?
Mmm, ik kom er niet echt uit en vind het ook een beetje gezeur.
Ga gewoon wat doen!
 |
| Dit ligt dus naast me op de bank |
Ga iets makkelijks doen. Het hartendoosje dan maar; het ligt al behoorlijk lang in mijn kast. Het moet wat voorjaarsachtigs worden, als tegenhanger voor het grijze natte weer.
En later bedenk ik nog wel iets met meer inhoud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten