ik borduur een bladskelet.
Als je het dichtbij bekijkt, zie je de rijgsteken goed en op afstand vallen ze weg. Dat heeft iets bijzonders. Je zit een hele avond te borduren en dan zie je geen resultaat! Toch vind ik het mooi. Een bladskelet is al prachtig; eigenlijk kan je het niet mooier maken. Maar als je het buiten laat liggen, dan is het mooi en vergaat het. Als je het binnen haalt, dan kan je het ook zo inlijsten. Maar ik kan het niet laten om er iets mee te doen. Iets dat niet storend is, niet echt verandert, maar waardoor het toch iets van mij meekrijgt.
Ik heb nu 1 blad in een lijstje gedaan.
Ik heb nog 3 van deze lijstjes. Het zijn eigenlijk kleine kastjes.
Ze komen vast allemaal vol!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten