Hand voor het #textielfestivalweerribben 1

De laatste uren van mijn vakantie...........Naast de dingen die ik afgelopen 2 weken gepost heb, ben ik veel tijd bezig geweest met een 'hand'. 
#textielfestivalweerribben vindt plaats in juni van dit jaar. Er is een wedstrijd aan verbonden. Het thema is 'handen". Ik ga meedoen!

Mijn hand is al klaar. Het is mijn eigen hand.


De stof is een beetje rekbare paarse stof. Ik heb er ooit een jasje van gehad.

Als ik zo zit te borduren, komen er allerlei gedachten over 'handen' naar boven.
Want meedoen aan zo'n wedstrijd, betekent wel dat er iets zinnigs gemaakt moet worden! 


Pakken, grijpen, aaien, strelen, masseren, borduren, roeren, dat doe je met je handen. Je kan er gebaren mee maken die beledigend zijn, maar ook heel liefdevol. Handen verbinden vaak, maar kunnen ook afstoten. 
Wat betekent dat voor mijn borduursel?  
Mmm, voor ik dit bedacht, was ik al begonnen. 

De hand had ik verdeeld door de lijnen ( levenslijn etc.) aan te geven. Die 'vakken' ben ik gaan invullen. Overal een andere steek.  

vandykstitch

cableschain stitch

?

Cretan stitch

whipped chainstitch

 

raised chainstitch band

Namen van de steken zijn in het Engels. Ze komen van www.needlenthread.com.  Een topsite over borduren, gerund door #Mary Corbet.  

Het blijft interessant om nieuwe steken te leren! 

En, zo achteraf gezien, kan je zeggen dat de verschillende gebruikte steken staan voor de veelzijdigheid van de 'hand'! 
Toch vind ik deze geborduurde hand wat minnetjes, wat saai. Hoe zal ik verder gaan? Ik weet uit ervaring dat ik vanzelf wel een beeld krijg van een vervolg. 

Mijn gedachten blijven teruggaan naar een gedicht van Paul van Ostaijen: Ik zag Cecilia komen... Kwamen daar geen handen in voor? 

Ik ben op zoek gegaan en van het ene gedicht stuitte ik op het andere. Rutger Kopland, Paul van Ostaijen, Bram Vermeulen, Remco Campert... 

Met die dichtregels ga ik verder.