Ik dacht aan blauwe ogen. Het liedje met als tekst : 'Twee ogen zo bauw, zo innig en trouw', zong mijn moeder weleens. Een heel tuttig liedje, echt uit een andere tijd. Dus ik begon ogen te borduren. Intussen bedacht ik, dat 'My baby's got blue eyes', misschien een leuker lied was en dat het goed zou zijn, om het boekje wat internationaler te maken.
Terwijl ik bezig was uit te vogelen hoe ik omhoogklappende wimpers en oogleden kon maken, kwam het ineens in me op om de ogen in een burka te plaatsen. Een burka met 2 blauwe ogen en dan die Nederlandse tekst. Dat schuurt wel lekker, vind ik.
Met veel uitgeprobeer lukte het om de ogen zo te maken als ik wilde. Ik heb het concept van de waterfallcard gebruikt. Dat was een goed idee, maar de echte uitvoering is toch altijd weer lastiger dan in je voorstellingvermogen. Vaak gaat alles lang goed en dan opeens, knip je iets verkeerd of zit er toch overal lijm of zo.
Toen een zwarte achtergrond, mmm niet zo duidelijk, toen een ruitjespatroon over de ogen, mmmmm. Volgens mijn man nog niet echt duidelijk.
Dan maar eens op burka googlen om ideeën op te doen.
En hoe bijzonder, ik kom terecht op de Blue Burka Band. Echt, die bestaat of heeft bestaan, rond 2003. Drie Afghaanse vrouwen samen in een band, in burka. En ze zingen het lied: My blue burqa. Het is echt waar. Dus dat moest in mijn blauwe boekje.
Niet geborduurd, maar snel in elkaar geknipt en geplakt.
De blauwe ogen, laat ik zoals ze zijn. Misschien is toch duidelijk door het plaatje van de Burka Band, dat ze onder een burka zitten, of misschien niet.
Het is goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten